6 lutego minęła setna rocznica urodzin prof. Witolda Kieżuna, wieloletniego pracownika naukowego UW i uczestnika Powstania Warszawskiego. – Profesor Kieżun był człowiekiem wielkiej klasy, wybitnym profesorem zarządzania, a przy tym osobą ciepłą i życzliwą – mówi prof. Alojzy Z. Nowak, rektor UW.

– Profesor Witold Kieżun był postacią wybitną, posiadającą wszechstronną wiedzę i znakomitą znajomość świata. Jego wykłady w Polsce i za granicą miały bardzo duże zainteresowanie ze względu na gruntowną znajomość tematyki, którą się zajmował, ale także osadzenie jej w szerszej perspektywie nauk społecznych – mówi prof. Alojzy Z. Nowak, rektor UW. – Do ostatnich chwil był człowiekiem bardzo otwartym i zainteresowanym tym, co dzieje się w życiu gospodarczym i politycznym, a także pozycją Polski na arenie międzynarodowej. Chętnie dzielił się swoją wiedzą z innymi. Był zawsze merytoryczny, spójny i poprawny metodologicznie, a przy tym otwarty na argumenty drugiego człowieka. To była ogromna przyjemność móc z nim dyskutować – podkreśla rektor UW.

Przedwojenna szkoła

Witold Kieżun urodził się 6 lutego 1922 r. w Wilnie, zmarł 12 czerwca 2021 r. w Warszawie. Był wybitnym ekonomistą, teoretykiem zarządzania i przedstawicielem nurtu prakseologicznego w naukach o zarządzaniu. W 1964 r. obronił doktorat w dziedzinie nauk ekonomicznych, w 1970 r. uzyskał habilitację, a w 1975 r. profesurę. W tym samym roku został powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1975-1979 pełnił funkcję kierownika Zakładu Teorii i Metod Organizacji w Instytucie Teorii Organizacji (obecnie Wydział Zarządzania UW). Kierował także podyplomowym Studium Organizacji i Kierowania dla Pracowników Administracji Handlowej, organizowanym przez UW i PAN.

Wydał kilkaset publikacji naukowych i artykułów z dziedziny teorii organizacji i zarządzania. Jednym z jego największych dokonań była popularyzacja podejścia prakseologicznego w naukach o zarządzaniu. Odbył liczne staże i stypendia zagraniczne, w tym we Francji, USA, Kanadzie, Bułgarii, Grecji, Austrii, ZSRR.

– Z profesorem Kieżunem współpracowało się świetnie. Był przedstawicielem przedwojennej szkoły w najlepszym tego słowa znaczeniu, zawsze kulturalny i elegancki, ale też zdecydowany w swoich osądach. Był postacią, na której można się wzorować zarówno jeśli chodzi o pracę naukową, ale też działalność w czasie wojny. Prakseologia była jego prawdziwą pasją – wspomina prof. Andrzej Sopoćko z Wydziału Zarządzania UW.

Prof. Witold Kieżun w trakcie swojej kariery zawodowej był związany także z Narodowym Bankiem Polskim oraz Akademią Leona Koźmińskiego.

Studia na tajnym Uniwersytecie Warszawskim

W teczkach personalnych w Archiwum UW zachowały się liczne materiały, w tym m.in. życiorysy prof. Kieżuna, pisane w różnych okresach, podania o zgodę na wyjazdy zagraniczne czy informacje o odznaczeniach. Z tych materiałów można dowiedzieć się o jego wojennych losach i kształceniu na tajnym Uniwersytecie Warszawskim.

Studia prawnicze dokończył w 1949 r. na Uniwersytecie Jagiellońskim. W okresie drugiej wojny światowej służył w Komendzie Głównej Armii Krajowej, Zgrupowaniu Pułku Baszta, batalionie „Karpaty” oraz w batalionie „Gustaw” NOW-AK. Walczył w Powstaniu Warszawskim w stopniu kaprala podchorążego pod pseudonimem „Wypad”.

Został odznaczony m.in. Orderem Virtuti Militari, Orderem Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Zwycięstwa i Wolności.