Od 1996 roku w Chhim oraz w Jiyeh (Porphyreon) na południe od Bejrutu, w starożytnej Fenicji, zespół archeologów i studentów z UW, kierowany przez dr. hab. Tomasza Waliszewskiego, odkrywa tajemnice życia mieszkańców dwóch antycznych wsi prosperujących w okresie hellenistycznym, rzymskim i późnoantycznym.

20 września w siedzibie Instytutu Francuskiego w Bejrucie (IFPO) otwarta została wystawa „Ludzie, miejsca, zabytki. 20 lat polsko-libańskiej współpracy archeologicznej i konserwatorskiej (1996-2016)” opowiadająca o badaniach prowadzonych w Libanie przez Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej UW. Towarzyszy jej konferencja naukowa prezentująca zagadnienia prac archeologicznych i konserwatorskich misji.

19 sezonów

Podczas 19 sezonów wykopalisk w Libanie badania prowadziło 169 archeologów i studentów z sześciu krajów, w tym z Polski, Libanu i Francji. Polacy stanowią największą grupę badawczą.

Prace archeologiczne i konserwatorskie prowadzone były w sumie na 10 stanowiskach, na których odkryto m.in. dwie wsie z doskonale zachowaną zabudową mieszkalną, świątynię rzymską, dwa kościoły wczesnobizantyjskie dekorowane mozaikami oraz pięć tłoczni oliwy obrazujących metody produkcji tego ważnego składnika diety w starożytności. Współpracujący z misją konserwatorzy z Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie zabezpieczyli i odrestaurowali setki metrów kwadratowych mozaik i malowideł ściennych.

Prace nadzorowane przez Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej UW oraz Generalną Dyrekcję Starożytności Libanu (DGA), są pierwszymi prowadzonymi kiedykolwiek w Libanie przez polskich badaczy oraz jednymi z nielicznych, które uzyskały w ostatnich dwóch dekadach pozwolenie na działalność badawczą. Wyniki badań są kluczowe dla poznania struktury osadniczej wsi i miasteczek rozwijających się wokół Sydonu, jednego z najważniejszych miast fenickich oraz jego gospodarki.

Organizatorami wystawy oraz konferencji są CAŚ UW, Ambasada RP w Bejrucie oraz IFPO.