Nagrody dydaktyczne pokazują, że Uniwersytet Warszawski koncentruje się nie tylko na badaniach, ale przykłada też ogromną wagę do poziomu kształcenia – mówił prof. Marcin Pałys, rektor UW podczas uroczystości wręczenia wyróżnień przyznanych w I konkursie dla najlepszych nauczycieli akademickich. – Uczenie na najwyższym poziomie jest tak samo ważną misją uczelni, jak prowadzenie badań. Realizując tę misję, można także osiągać doskonałość, tak jak istnieje doskonałość naukowa. Osoby, które są laureatami nagrody, to nauczyciele, których praca spotyka się z najwyższym uznaniem zarówno studentów i doktorantów, jak i współpracowników – wyjaśniał. – Są autorytetami. Mam nadzieję, że inni będą brać z Państwa przykład – dodał.

Nagroda jest przyznawana w trzech kategoriach: w obszarze nauk przyrodniczych i ścisłych, społecznych oraz humanistycznych. Kandydatów zgłaszać mogą dziekani oraz kierownicy innych jednostek prowadzących dydaktykę. Laureatem może zostać osoba, która w pracy ze studentami wykorzystuje nowatorskie metody nauczania. Nagroda będzie przyznawana co roku. Komisji oceniającej zgłoszenia przewodniczy prorektor ds. studentów i jakości kształcenia. Zasiadają w niej m.in. przedstawiciele studentów i doktorantów.

Recenzenci i ambasadorzy– Dydaktyka jest dla mnie procesem dwukierunkowym – procesem wzajemnego uczenia się. Jest niezbędna w mojej pracy naukowej, bo pozwala mi przenieść wyniki badań do rzeczywistości społecznej – mówi o swojej pracy dr Karol Olejniczak, który został wyróżniony w kategorii nauk społecznych. Laureat  jest adiunktem w Centrum Europejskich Studiów Regionalnych i Lokalnych (EUROREG), prowadzi badania dotyczące zarządzania w sektorze publicznym, jest ekspertem w dziedzinie ewaluacji interwencji publicznych. – Uczę, jak wykorzystywać wiedzę płynącą z badań, w tym ewaluacji, do skutecznego służenia obywatelom – od edukacji, przez zdrowie, rynek pracy po ochronę środowiska – tłumaczy dr Olejniczak. Studentów nazywa pierwszymi recenzentami oraz ambasadorami swoich badań, przyznaje, że stanowią także źródło inspiracji. – Studenci przynoszą praktyczne inspirujące problemy badawcze. Zmuszają do krystalizowania pomysłów i jasnej syntezy wniosków – wyjaśnia. Uważa, że źródłem sukcesów jako dydaktyka jest m.in. interdyscyplinarne środowisko, w którym pracuje na co dzień. – Nagrodę chciałbym dedykować mojej Mamie, emerytowanej nauczycielce nauczania początkowego. Obserwując jej pełne pasji przygotowania do lekcji z dziećmi, zrozumiałem, że wszyscy jesteśmy urodzonymi odkrywcami. Uczenie musi mieć element przygody. Wystarczy mały impuls, by dorośli przypomnieli sobie o dziecięcej radości z odkrywania – dodaje.

Błysk w oczach W obszarze nauk ścisłych i przyrodniczych wyróżniono dr. Jerzego Konarskiego, który jest starszym wykładowcą w Instytucie Matematyki. – Bardzo lubię błysk w oczach studentów, gdy zrozumieją jakieś rozwiązanie i dostrzegają jego piękno. Lubię, gdy zadają pytania – mówi laureat. – Niedawno jeden z uczniów powiedział mi, że tak go zaintrygowało jedno z zadań omawianych na zajęciach, że musi je rozwiązać, mimo że jeszcze nie wie jak – dodaje. Dr Konarski uczy m.in. geometrii różniczkowej i statystyki. Jego studenci uważają, że jest wymagający, ale jednocześnie przyznają, że każde zagadnienie wyjaśnia niezwykle starannie i zawsze zależy mu, by grupa zrozumiała dany problem. Dobiera ciekawe niebanalne przykłady, a dzięki temu uczy myślenia. „Ma bardzo duże poczucie humoru, jest otwarty na sugestie, ma bardzo dobry kontakt z grupą” – można przeczytać w opiniach o jego zajęciach na wydziałowej stronie internetowej. Komisja konkursowa doceniła też jego zaangażowanie w opiekę nad uzdolnionymi uczniami szkół średnich oraz w doskonalenie nauczycieli matematyki.

Najważniejsze są relacjeNagrodzona w dziedzinie nauk humanistycznych Pascale Peeters wykłada w Instytucie Romanistyki. Uczy języka francuskiego, prowadzi też konwersatoria poświęcone historii i teraźniejszości Belgii, podczas których rozmawia ze studentami nie tylko o polityce czy literaturze, lecz także m.in. o specjałach kuchni belgijskiej. Razem ze studentami organizuje też wydarzenia kulturalne, m.in. spektakle teatralne. Bardzo ceni relacje ze swoimi uczniami: – Lubię ich słuchać, spędzać z nimi czas, dowiadywać się, co jest dla nich ważne, dlaczego tu studiują – tłumaczy laureatka. – Zawsze staram się pamiętać o tym, że język jest nie tylko nośnikiem obyczajowości, ale też wartości, emocji, poglądów, po prostu innych światów – wyjaśnia. – Ta nagroda to dla mnie najwyższe uznanie, o jakim mogłam tylko marzyć – dodaje. Komisja konkursowa podkreśliła, że zajęcia prowadzone przez panią Peeters cieszą się bardzo wysokim uznaniem studentów.