Po ukończeniu 4 klas gimnazjum w Kaliszu, w 1882 r. wstąpił do warszawskiego Seminarium Duchownego. W 1886 r. został wyświęcony na diakona i rok później wyjechał na studia teologiczne do Petersburga. Po ich skończeniu powrócił do Warszawy, by wykładać w Seminarium Duchownym. Tutaj uzyskał stopień profesora Pisma Świętego i był wykładowcą aż do 1918 r. Zyskał sławę jako kaznodzieja. Przemawiał nad grobami: Bolesława Prusa, Henryka Sienkiewicza, Władysława Reymonta.

 

W 1918 r. został pierwszym dziekanem nowo powstałego Wydziału Teologii. Gdy w 1927 r. wybrano go rektorem UW, był znanym z dużej aktywności profesorem. To z jego inicjatywy studenci zainicjowali doroczne pielgrzymki akademickie do Częstochowy. Odszedł na emeryturę w 1935 r., zostając profesorem honorowym UW. W 1928 r. został biskupem, a w 1945 r. arcybiskupem tytularnym.

 

Po wojnie, mimo sędziwego wieku, działał na rzecz utrzymania Wydziału Teologii. Zmarł w Milanówku, gdzie zamieszkał pod koniec wojny.