Ukończył gimnazjum w Nowym Sączu i w 1903 r. rozpoczął studia filologiczne i archeologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. W czasie studiów odbył służbę wojskową w oddziałach austriackiej artylerii i awansował na podporucznika. W 1909 r. obronił doktorat o Owidiuszu po czym podjął pracę w galicyjskich szkołach średnich, jako nauczyciel języków klasycznych. W przerwach między zajęciami, kilkakrotnie wyjeżdżał na studia uzupełniające do: Berlina, Wiednia, Wenecji, Neapolu i Oxfordu. W 1913 r. uzyskał habilitację.

 

Rok przed wojną wstąpił do Drużyn Strzeleckich, a w 1914 r. został przydzielony do pułku artylerii konnej i służył na froncie rosyjskim.

 

Rok po zwolnieniu z wojska, w 1919 przybył do Warszawy, gdzie rozpoczął pracę na UW. W roku akademickim 1919/1920 znów służył w wojsku – tym razem polskim, odznaczając się w walkach o Lwów i w wojnie z bolszewikami. Uczestniczył

– w stopniu majora artylerii – w obronie Płocka. Po powrocie z wojny, w 1922 r. został dziekanem Wydziału Filozoficznego, a w 1928 r. rektorem UW.

 

W 1935 r. powrócił do Krakowa. W kampanii wrześniowej 1939 r. służył jako podpułkownik w artylerii liniowej. Od 1941 r. zamieszkał w rodzinnym Gromniku pod Tarnowem, gdzie zmarł w 1947 r.