Dr hab. Mikołaj Zapalski z Wydziału Geologii UW razem z naukowcami z Japonii i Polski odkryli w wodach Pacyfiku morskie zwierzęta – liliowce – porastane przez koralowce. Takie symbiozy znane były z mórz paleozoicznych, ale wydawało się, że są wymarłe. Badacze opisali ekologiczną „żywą skamieniałość”, która nie była spotykana w morzach od 273 milionów lat. Artykuł naukowców został opublikowany w czasopiśmie „Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology”.

Dna paleozoicznych mórz zamieszkiwały liczne organizmy oddziałujące na siebie w różny sposób. Jedną z bardzo częstych interakcji były związki koralowców z liliowcami – morskimi, osiadłymi zwierzętami, przypominającymi kwiaty. Koralowce porastały łodygi liliowców, dzięki czemu były wyniesione powyżej dna. To pozwalało im na łatwiejsze wychwytywanie cząstek pokarmowych.

Skamieniałości liliowców z koralowcami znajdowane są bardzo często w skałach paleozoicznych, jednak najmłodsze pochodzą sprzed około 273 milionów lat. Mimo, iż w późniejszych morzach pospolite były zarówno jedne, jak i drugie organizmy, to tego typu skamieniałości nie są znane z młodszych skał, nie były również znane ze współczesnych mórz.

W opublikowanym w czasopiśmie „Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology” artykule dr hab. Mikołaj Zapalski z Wydziału Geologii UW razem ze współpracownikami z Japonii i Polski opisali ekologiczną „żywą skamieniałość” – koralowce bezszkieletowe porastające łodygi liliowców, których nie spotkano od 273 milionów lat. Badane zwierzęta wyłowione zostały z głębokości rzędu 100 metrów przy pacyficznych wybrzeżach wysp Honsiu i Sikoku. Badania prowadzono m.in. przy użyciu mikrotomografu komputerowego. Wyniki pokazały, że w przeciwieństwie do swoich paleozoicznych odpowiedników, dzisiejsze koralowce nie modyfikowały szkieletu swoich gospodarzy. Mimo takich różnic w zapisie szkieletowym odkryte zespoły koralowiec-liliowiec mogą służyć jako model odpowiadających im paleozoicznych interakcji.

Badania dotyczące morskiej symbiozy zostały opublikowane w czasopiśmie „Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology”. Wzięli w nich udział również prof. James. D. Reimer, dr Hiroki Kise oraz dr Takato Izumi z University of the Ryukyus, dr Ryuta Yoshida z Ochanomizu University i dr inż. Marek Dohnalik z Instytutu Nafty i Gazu – Państwowego Instytutu Badawczego.