Archeolodzy z UW zakończyli rekonesans w północno-zachodnim Omanie. Był to wstęp do polsko-omańskiego programu badawczego w tzw. mikroregionie Qumayrah.

Program oparty jest na współpracy omańskiego Departamentu Wykopalisk i Studiów Archeologicznych i Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej UW.

Misja CAŚ UW przeprowadziła wstępne badania powierzchniowe na czterech stanowiskach osadniczych oraz pięciu grobowych w górskiej dolinie w sąsiedztwie wsi Bilt i Al-Ain w Omanie. Zespół archeologów pod kierownictwem prof. Piotra Bielińskiego z Instytutu Archeologii UW odkrył tam jeszcze dwa nieznane dotąd stanowiska – oba o charakterze osadniczym.

– Nasze tegoroczne znaleziska sugerują, że mamy do czynienia z osadą neolitu pre-rolniczego, co jest bardzo rzadkim zjawiskiem na Bliskim Wschodzie – tłumaczy prof. Piotr Bieliński.

Rejon Qumayrah w północno-zachodnim Omanie obejmuje kilka dolin górskich, w tej słabo zbadanej pod względem archeologicznym części Sułtanatu. Jak wyjaśnia prof. Bieliński, mikroregion jest bardzo interesujący dla archeologów. Poprzez te doliny prowadziły w starożytności i średniowieczu szlaki handlowe, łączące wnętrze krainy z wybrzeżem zatok: Perskiej i Omańskiej. Znajdowały się tu również źródła najważniejszego w starożytności bogactwa Omanu, czyli miedzi. Tymi szlakami transportowane były na wybrzeże zarówno przetopione bloki miedzi, jak też gotowe wyroby, takie jak broń, naczynia, czy ozdoby. Eksportowane były one głównie do Mezopotamii, gdzie znajdowane są między innymi w grobach królów sumeryjskich (3 tysiąclecie p.n.e.).

Tegoroczny rekonesans to wstęp do programu badań terenowych, zaplanowanych na lata 2015-2018. W tym czasie ma zostać przebadane cmentarzysko z okresu kultury Hafit (początek 3 tys. p.n.e.) z kamiennymi grobowcami wieżowymi. Kolejnym obiektem badań będzie niejasnego typu duże założenie z 1 tysiąclecia p.n.e., którego ruiny zostały później wykorzystane przez osadę typu wiejskiego. Prace będą też prowadzone na pobliskim stanowisku prehistorycznym.