– Od dziś Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych będzie korzystał z budynku znajdującego się na zabytkowym kampusie, w sercu Uniwersytetu, w miejscu, które ma swój genius loci – mówił prof. Marcin Pałys, rektor UW, podczas otwarcia odnowionego Gmachu Audytoryjnego. Uroczystość odbyła się 27 września.

 

 

Renowacja Gmachu Audytoryjnego trwała trzy lata. Podczas generalnego remontu wymieniono stropy, ściany, instalacje elektryczne i sanitarne, wstawiono nowe okna i drzwi. Przywrócono pierwotny układ wnętrz z dwiema klatkami schodowymi w narożnikach budynku. Odnowiono elewację i zmieniono jej kolor na jasnoszary i przywrócono pierwotny klasycystyczny wygląd gmachu.

 

W odnowionym Gmachu Audytoryjnym znajdują się pracownie multimedialna i badań fokusowych wyposażona m.in. w lustro weneckie zapewniające bezpośredni podgląd przebiegu badań, kabiny tłumaczy, aula z panelami akustycznymi i składaną trybuną mogącą pomieścić 150 osób, a także kafeteria, sale seminaryjne i wykładowe.

 

Wnętrza odrestaurowanego budynku łączą zabytkowe akcenty i nowoczesną przestrzeń. Z Gmachu Audytoryjnego będą korzystali studenci i pracownicy Wydziału Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych.

 

– Mam nadzieję, że dla Wydziału Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych korzystanie z tego budynku będzie impulsem do wprowadzania nowych form funkcjonowania i dydaktyki, a także okazją do integrowania wydziału, który dotąd był rozproszony w różnych lokalizacjach – mówił prof. Marcin Pałys, rektor UW.

 

– Przekazanie nam tego budynku traktujemy jako dowód uznania dla wydziału, naszego dorobku naukowego, dydaktycznego, organizacyjnego. Ale również traktujemy to jako zobowiązanie do dalszej pracy, osiągania lepszych efektów. Jako jego użytkownicy będziemy starali się łączyć tradycję sprzed dwustu lat z nowoczesnością i wyzwaniami współczesności – podkreślał prof. Stanisław Sulowski, dziekan WNPiSM.

 

 

Budowa Gmachu Audytoryjnego została zakończona w 1822 roku. W XIX wieku mieściła się w nim m.in. Szkoła Sztuk Pięknych. W kolejnym stuleciu z budynku najdłużej korzystali studenci i pracownicy wydziałów medycznych.