Wybrane wnioski z badania:

Warunki pracy

• Forma zatrudnienia i dostęp do świadczeń socjalnych to elementy warunków pracy, które najczęściej oceniano jako sprzyjające pracy naukowej. Najsłabiej z tego punktu widzenia wypadało wynagrodzenie.
• Dostępność i jakość środowiska pracy najbardziej odpowiadała osobom z tytułem profesora, najmniej zaś – magistrom.
• Wśród kobiet i mężczyzn pracujących na UW przeważała opinia, że ich warunki pracy pozwalają na zachowanie work-life balance, jednak kobiety były w tej kwestii bardziej krytyczne od mężczyzn: 32% z nich było przeciwnego zdania (wśród mężczyzn odsetek krytycznie nastawionych wynosił 23%).
• Ocena równości szans mężczyzn i kobiet na wszystkich etapach kariery zależała od płci. 73% mężczyzn sądziło, że równość jest zapewniona. 33% kobiet wskazało na nierówności, a 41% uznało, że równość jest zapewniona.

Ocena roli opiekuna naukowego

• Większość objętych badaniem nauczycieli akademickich zadeklarowała, że wypełnia rolę opiekuna naukowego, natomiast 13% osób stwierdziło, że znajduje się pod opieką
• Osoby, które miały opiekunów naukowych, wysoko oceniały kompetencje swoich mentorów. Nauczyciele akademiccy będący opiekunami naukowymi w przeważającej większości pozytywnie oceniali własne kompetencje do wypełniania tej roli.
• Respondenci mający opiekuna naukowego w przeważającej większości pozytywnie oceniali zasady współpracy ze swoim mentorem. Badani korzystający ze wsparcia mentorów doceniali ich rolę w kształtowaniu własnego rozwoju naukowego i zawodowego.
• Zdecydowana większość pracowników będących opiekunami naukowymi ma przekonanie, że dobrze ustaliła zasady współpracy ze swoim podopiecznym. Opiekuni naukowi mają poczucie pozytywnego oddziaływania na rozwój naukowy i zawodowy swoich podopiecznych.

Ocena procesu rekrutacji

• Najwyżej ocenionym aspektem procesu rekrutacji pracowniczej na UW były kompetencje komisji rekrutacyjnych do oceny kandydatów (średnia 3,7 na skali od 1 do 5), zaś najniżej oceniono możliwość porównania stosowanych kryteriów z zasadami rekrutacji w innych jednostkach, w tym na uczelniach zagranicznych (średnia 3, czyli ocena neutralna).
• Wszystkie badane aspekty procesu rekrutacji na stanowiska pracy na UW zostały ocenione wyżej przez przedstawicieli nauk ścisłych i przyrodniczych niż przez osoby reprezentujące nauki humanistyczne i społeczne.
• Badani wskazali, że w procesie rekrutacji na UW, w którym uczestniczyli, wymagany poziom kwalifikacji i staż pracy odpowiadały potrzebom stanowiska, na które odbywała się rekrutacja (średnia 4,1 na skali od 1 do 5). W znacznie mniejszym stopniu zgadzali się ze stwierdzeniem, że w procesie tym uwzględniono pełen zakres kwalifikacji i kompetencji, w tym „miękkich kompetencji” (średnia 3,3).
• Obcokrajowcy pracujący na UW w wyraźnie większym stopniu niż osoby z polskim obywatelstwem wskazywali, że w procesie rekrutacji, w którym uczestniczyli,
  uwzględniano pełen zakres kwalifikacji i kompetencji kandydata, w tym „miękkie kompetencje” (średnia 3,8 względem 3,3).
• Ponad połowa (56%) badanych zadeklarowała, że są im znane obowiązujące w macierzystej jednostce organizacyjnej zasady rekrutacji na stanowiska pracy naukowców ze stopniem doktora. Zasady te znało 28% magistrów, 48% doktorów, 60% doktorów habilitowanych i 76% profesorów.

Przestrzeganie ogólnych zasad i wymagań obowiązujących naukowców

• Wyniki badań wskazują, że poważne naruszenia zasad i wymagań zdarzają się bardzo rzadko. Najrzadziej dochodziło do naruszeń wymagań stawianych przez grantodawców, zaś najczęściej – zasad etyki zawodowej i przepisów BHP.
• Poziom deklarowanej znajomości zasad i przepisów był dość wysoki – średnie oceny znajomości prawie każdego z badanych zestawów reguł przekraczały 4 (na pięciopunktowej skali), jedynie znajomość przepisów BHP oceniono średnio na 3,9.
• Wyniki badania wskazują, że pracownicy naukowi Uniwersytetu Warszawskiego dość często podejmują rozmaite działania popularyzujące wiedzę z ich dziedziny naukowej. Niemal połowa zadeklarowała, że robi to bardzo często lub czę
• Działania na rzecz podnoszenia kwalifikacji dydaktycznych były nieco częściej deklarowane przez kobiety (średnia 3,5 na pięciopunktowej skali) niż przez mężczyzn (średnia 3,2). Zainteresowanie podnoszeniem kwalifikacji dydaktycznych było związane również z posiadanymi stopniami i tytułami: osoby z tytułem magistra częściej niż inni podejmowały tego rodzaju aktywność.