…już profesorem i dyrektorem Biblioteki Uniwersyteckiej.   W 1914 r. został wybrany ostatnim rosyjskim rektorem na UW. Po ewakuacji rosyjskiej uczelni do Rostowa, jeszcze przez kilka miesięcy stał na jej czele.  …

…żu naukowym. Od jesieni 1902 r. pracował na UW, jako wykładowca prawa cywilnego, konstytucyjnego i materialnego. W 1904 r. uzyskał tytuł profesora, a w 1910 r. został dziekanem Wydziału Prawa. W końcu 1910 r. został rektorem uczelni. Po wyjeździe z Warszawy w 1915 r. przyjął posadę w Ministerstwie Sprawiedliwości w Petersburgu. Do 1917 r. prowadził wykłady z prawa rzymskiego na Uniwersytecie w Petersburgu. Jego dalszy los jest nieznany….

…granicza litewsko-białoruskiego.   W 1893 r. przeniósł się do Warszawy, gdzie rozpoczął pracę na UW. W 1894 r. został profesorem i wykładowcą języka staro-cerkiewno-słowiańskiego. Po kilku latach został dziekanem wydziału filologiczno-historycznego. W dobie rewolucji 1905 r. carat nieco zliberalizował politykę wobec uczelni, wprowadzając zasadę wybieralności rektora. Karski był pierwszym wybranym, rosyjskim rektorem. Działał jednak w specyficznym czasie, kiedy na uczelni zawieszono zajęcia na czas nieokreślony.   Uniwersytet ponownie otwarto w 1908/1909, a Karski był jeszcze rektorem do 1910 r….

…Warszawy, obejmując posadę wykładowcy fizyki. Jego zajęcia, poświęcone badaniu pola elektromagnetycznego, polaryzacji i elektrodynamiki, urozmaicone były pokazami naukowymi i eksperymentami. Sprawiło to, że Ziłowa ceniono za jego wiedzę. Jednakże antypolski kurs, któremu ten uczony hołdował, cyniczne wypowiedzi na temat kultury polskiej i polskiego języka czyniły zeń polonofoba.   Około 1900 r. został dziekanem wydziału matematyczno-fizycznego, a w 1904 r. rektorem uczelni. Na tym stanowisku wytrwał rok i w dobie rewolucji 1905 r. został zastąpiony o wiele bardziej układnym Jefimem F. Karskim….

…06 r., potem pracował w Ministerstwie Oświaty. W 1911 r. został senatorem….

…ęgu Naukowego, a w 1902 r. ministrem oświaty. Był pierwszym rektorem z Warszawy, który objął tak ważne stanowisko. Jako ambitny minister postulował reformy, które zawarł w pięciotomowym raporcie.   Rok po dymisji, w 1904 r. został senatorem, ale jego wpływy polityczne nie były już tak duże.  …

…nowicz nauki pobierał w prawosławnym seminarium duchownym w Jekaterynosławiu. Studia medyczne skończył w 1874 r. na Uniwersytecie Charkowskim. Interesował się psychiatrią i tej dziedzinie poświęcił swe badania. Zanim przyjechał do Warszawy, był kierownikiem katedry psychiatrii na swojej macierzystej uczelni.   Rektorem UW był od listopada 1894 r. do początków 1896 r. Według niektórych źródeł powodem jego tak krótkiego pobytu w Warszawie był konflikt z antypolskim kuratorem Apuchtinem. Po wyjeździe z Kongresówki osiadł na dłużej w Kazaniu, gdzie otrzymał etat profesora psychiatrii. Od 1905 r. pr…

Szkołę średnią ukończył w Charkowie i tamże rozpoczął studia medyczne. W 1857 r. zdobył stopień doktora i wyjechał na praktyki lekarskie w Wiedniu i Berlinie. Po kilku latach wrócił do Charkowa, by objąć katedrę nauk medycznych. Po ponad 20 latach pracy na charkowskim uniwersytecie, otrzymał nominację na rektora UW. Warszawskie środowisko przyjęło tę nominację obojętnie, zupełnie nie znając dorobku naukowego nowego rektora. Po trzech latach pobytu Szczełkowa w Warszawie, wiedza o naukowych osiągnięciach rektora UW nadal była znikoma, bowiem znano tylko kilka jego opracowań z zakresu medycyny,…

…zpoczął pracę na uniwersytecie w Charkowie. Jego prace naukowe na tematy językoznawcze dały mu pewien rozgłos, co spowodowało przyjęcie go do Petersburskiej Akademii Nauk. Został też Radcą Stanu w czasach cara Aleksandra II.   Pod koniec 1869 r. został mianowany rektorem UW, stając się pierwszym Rosjaninem stojącym na czele uczelni. W 1870 r. wydał swoje najcenniejsze dzieło: Słownik serbsko-rosyjski.   Po odwołaniu ze stanowiska rektora UW w 1873 r. został kuratorem okręgu szkolnego w Orenburgu, a potem w Odessie. Ciekawostką jest fakt, że kilka lat po Piotrze Ławrowskim, rektorem UW mianowano…

…ania Styczniowego było niesłychanie trudne, ale rektor Mianowski zadanie to wypełnił znakomicie. Pomagały mu w tym z jednej strony wrodzony takt i znajomości z wpływowymi osobami, a z drugiej strony głęboki patriotyzm. Pod rządami Mianowskiego uczelnia zachowała polski charakter.   W 1869 r. Szkołę Główną rozwiązano, a w jej miejsce carska władza powołała rosyjskojęzyczny uniwersytet. Dotychczasowy rektor wyjechał do Włoch i tam zmarł.   Wdzięczni wychowankowie Szkoły Głównej, doceniając postawę swego rektora, w 1881 r. powołali do życia instytucję naukową „Kasa im. Mianowskiego”, fundującą sty…