Szczegółowe dane dotyczące przychodów z działalności badawczej publikowane są co roku w Sprawozdaniu rocznym rektora UW (w załącznikach finansowych, m.in. sprawozdaniu o przychodach, kosztach i wyniku finansowym).   Środki na badania prowadzone na UW pochodzą z: dotacji na działalność statutową; grantów agencji rządowych – Narodowego Centrum Nauki oraz Narodowego Centrum Badań i Rozwoju lista projektów finansowanych ze źródeł NCN w roku: 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020, 2021, 2022, 2023 (pdf) lista projektów finansowanych ze źródeł NCBR w roku: 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020…

Urodzony w Świdnikach (woj. lubelskie) w rodzinie o bogatych tradycjach patriotycznych. Jednym z przodków był Jan Węgleński, minister skarbu Królestwa Polskiego, który walnie przyczynił się do powstania w 1816 r. Uniwersytetu Warszawskiego. W Warszawie Piotr Węgleński znalazł się w 1950 r. Po ukończeniu liceum im. H. Kołłątaja w Warszawie, w 1956 r. rozpoczął studia na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi UW. W czasach studenckich grał w siatkówkę w reprezentacji uczelni. Pracę doktorską (promotorem był prof. Wacław Gajewski) obronił w 1965 r. na UW. Dziewięć lat później uzyskał stopień doktora ha…

Urodził się w Warszawie w rodzinie o patriotycznych tradycjach. Maturę zdał w warunkach konspiracji i studiował na Tajnym UW. Od 1942 r. należał do podziemia i brał udział w Powstaniu Warszawskim. Przeżył gehennę obozów w Auschwitz i Mauthausen. Po zakończeniu wojny w 1945 r. wznowił studia na Uniwersytecie Łódzkim w Katedrze Nauki o Moralności. Od 1949 r. pracował na UW wykładając filozofię. W 1950 r. obronił doktorat – jego dysertacja nosiła tytuł: Analiza pojęcia honoru na tle grup rycerskich Europy średniowiecznej. W roku odwilży politycznej po śmierci Bieruta był prelegentem w Klubie Krzy…

Urodził się w Galicji, w rodzinie o patriotycznych tradycjach. Jego stryj – Kornel Ujejski był znanym poetą romantycznym. W 1906 r. Józef Ujejski ukończył studia nad historią literatury na Uniwersytecie Jagiellońskim i rozpoczął samodzielne badania naukowe. W 1919 r. rozpoczął pracę w Warszawie, gdzie na uniwersytecie objął katedrę Historii Literatury Polskiej. Był wykładowcą szczególnie cenionym za badania nad rodzimą literaturą romantyczną. Jako rektor dał się poznać jako zwolennik autonomii uczelni i tolerancji.   W 1936 r. został podsekretarzem stanu w ówczesnym ministerstwie oświaty. Wted…

Młodość spędził w Krakowie i tam też w 1892 r. skończył Wydział Lekarski Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po studiach wyjechał na staż do Hamburga i Paryża, gdzie podniósł swe kwalifikacje i rozpoczął pracę naukową. Po powrocie do kraju, w 1900 r. rozpoczął wykłady na Uniwersytecie Jagiellońskim i po roku otrzymał tytuł docenta chorób skórnych i wenerycznych. W 1906 r. został profesorem nadzwyczajnym Katedry Dermatologii.   Po wybuchu I wojny został zmobilizowany do wojska austriackiego. Służąc w randze majora, kierował oddziałem dermatologicznym szpitala garnizonowego w Krakowie.   Do Warszawy p…

Urodzony na Pomorzu, gimnazjum ukończył w Chojnicach. Studiował prawo i ekonomię w Berlinie. W 1888 r. uzyskał stopień doktora prawa i niedługo potem został kierownikiem Katedry Prawa Rzymskiego na uniwersytecie w szwajcarskim Fryburgu. Od 1900 r. rozpoczął wykłady we Lwowie, gdzie w 1906 r. uzyskał tytuł profesora zwyczajnego.   Do Warszawy przybył w 1915 r. i należał do najbardziej aktywnych założycieli odrodzonego UW. Był szefem komisji opracowującej Statut uczelni. Jego talenty organizacyjne dostrzeżono i w 1923 r. wybrany został rektorem UW.   W 1935 r. przechodząc na emeryturę otrzymał t…

Urodził się w Petersburgu. W 1842 ukończył Instytut Pedagogiczny, po czym odbył trzyletnią podróż edukacyjną po Niemczech. Po powrocie rozpoczął pracę jako wykładowca literatury łacińskiej w Kazaniu. W latach sześćdziesiątych wykładał jako profesor kultury antycznej na uniwersytecie w Petersburgu.   W grudniu 1872 r. otrzymał nominację na rektora UW i dwa miesiące później rozpoczął urzędowanie.   Należał do jednych z nielicznych Rosjan – rektorów UW, którzy starali się prowadzić politykę umiarkowaną wobec polskich aspiracji niepodległościowych. W 1883 r. podał się do dymisji i wyjechał w swe r…

Urodził się na Podolu. W Humaniu ukończył szkołę i wkrótce został przyjęty na Uniwersytet w Wilnie. Tamże w 1828 r. pozyskał stopień doktora i stał się asystentem Jędrzeja Śniadeckiego w klinice chorób wewnętrznych.   W 1840 r. po aresztowaniu polskiego patrioty Szymona Konarskiego, którego ukrywał, przez rok przebywał w więzieniu i tylko dzięki wstawiennictwu wpływowych, dawnych pacjentów zawdzięczał, że wyszedł na wolność. Od grudnia 1841 r. przebywał w Petersburgu. Działalność naukową porzucił na rzecz praktyki lekarskiej. Był dobrym fachowcem i szybko zyskiwał sobie sławę. W 1848 r. został…

Urodził się na Grodzieńszczyźnie i tam też pobierał pierwsze nauki. Gimnazjum ukończył w Wilnie i zaraz potem rozpoczął studia na Uniwersytecie Wileńskim. Mając 22 lata objął posadę profesora Liceum Warszawskiego. Wykładał: fizykę, chemię i historię naturalną. Uczestniczył w organizowaniu Uniwersytetu Warszawskiego od 1818 r., został profesorem fizyki.   Był także członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Warszawie, oraz wykładowcą w kilku mniej znanych szkołach.   W 1824 r. został dyrektorem Gabinetu Fizycznego Uniwersytetu Warszawskiego, a także dziekanem katedry filozofii. Jego talenty pedago…

Urodził się w Makowie Mazowieckim. W 1789 r. wstąpił do zakonu pijarów w Łomży. Święcenia kapłańskie przyjął siedem lat później, zostając nauczycielem w Łomżyńskiej Szkole Pijarów.   W 1804 r. po zakończonej po Niemczech podróży służbowej „dla zdobycia doświadczenia przy organizacji szkolnictwa”, dostał posadę profesora w Gimnazjum Płockim. W 1808 r. został rektorem szkoły departamentowej w Sejnach.   Ważnym wydarzeniem w życiu Szweykowskiego było utworzenie Królewskiego UW w 1816 r. Na początku 1818 r. został dziekanem Wydziału Teologicznego, a 2 marca 1818 r. wybrano go pierwszym rektorem UW…