Profesorowie Uniwersytetu Warszawskiego: Włodzimierz Borodziej, Lech Garlicki i Andrzej Kajetan Wróblewski otrzymali tytuły doktorów honoris causa.
20 czerwca na Uniwersytecie w Jenie odbyła się uroczystość nadania tytułu doktora honoris causa prof. Włodzimierzowi Borodziejowi.
Prof. Włodzimierz Borodziej pracuje w Instytucie Historycznym UW. W latach 1999-2002 pełnił funkcję prorektora Uniwersytetu Warszawskiego. Wykładał również na uniwersytetach w Jenie i Marburgu. Bada historię najnowszą, szczególnie interesują go dzieje relacji polsko-niemieckich.
Uniwersytet w Jenie wyróżnił prof. Borodzieja za wybitne zasługi naukowe dla historii Polski i Niemiec. Historyka doceniono również za zaangażowanie w działalność na rzecz polsko-niemieckiego pojednania i procesu integracji europejskiej.
Podczas tej samej uroczystości tytuł odebrała również noblistka Herta Müller.
22 czerwca na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach odbyła się uroczystość nadania tytułu doktora honoris causa prof. Andrzejowi Kajetanowi Wróblewskiemu.
Prof. Wróblewski jest badaczem fizyki cząstek elementarnych, specjalizuje się w mechanizmach produkcji hadronów. Zajmuje się także historią fizyki i popularyzacją nauki. Jest autorem ponad dwustu publikacji naukowych. Jako uczeń prof. Mariana Danysza uczestniczył w badaniach nad własnościami hiperjąder. Odkrycie hiperjąder było jednym z najważniejszych dokonań w XX-wiecznej historii polskiej fizyki.
Z Uniwersytetem Warszawskim prof. Andrzej Kajetan Wróblewski jest związany od 1951 roku, kiedy rozpoczął studia fizyczne. W latach 1989-1993 pełnił funkcję rektora UW, był również dziekanem Wydziału Fizyki. Prof. Wróblewski przez sześć lat był członkiem Komitetu Polityki Naukowej Europejskiej Organizacji Badań Jądrowych (CERN). Od 2009 roku jest wiceprezesem Polskiej Akademii Umiejętności. Jako ceniony fizyk światowej sławy jest laureatem wielu nagród i wyróżnień.
– Jest profesor Wróblewski zawziętym wrogiem wszelkiej pseudonauki, autorem świetnej książki „Prawdy i mity w fizyce”. Tropi w niej pochodzenie pewnych rozpowszechnionych sądów, które przepisywane z książki do książki zyskały status faktów, choć na początku były jakimś nieporozumieniem lub, co gorsza, fałszerstwem – mówił w laudacji prof. Stanisław Mrówczyński.
– Swoje doświadczenie rektorskie profesor Wróblewski wykorzystywał, angażując się w sprawy organizacji nauki w Polsce na forum takich organizacji, jak Konferencja Rektorów Akademickich Szkół Polskich czy Komitet Badań Naukowych. Profesor opracował pierwsze zasady kategoryzacji instytucji naukowych w Polsce w oparciu o parametryczne wskaźniki. Zajęcie się tą sprawę wynikało z głębszego zainteresowania scjentometrią czyli nauką o mierzeniu nauki – powiedział prof. Mrówczyński.
Również 22 czerwca tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Gdańskiego odebrał prof. Lech Garlicki.
Prof. Garlicki od czasów studiów jest związany z Wydziałem Prawa i Administracji UW. Specjalizuje się w prawie konstytucyjnym. W latach 1993-2001 był sędzią Trybunału Konstytucyjnego, a od 2002 do 2012 roku – sędzią Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu. Jako profesor wizytujący prowadził wykłady m.in. na uniwersytetach w Tel Awiwie, Hongkongu, Yale i Nowym Jorku. Jest autorem ponad pięciuset publikacji.
Uniwersytet Gdański przyznał prof. Garlickiemu tytuł doktora honoris causa za „doktrynalny i orzeczniczy wkład w kształtowanie państwa prawnego, zwłaszcza ochronę praw człowieka oraz instytucji demokratycznych w Polsce i Europie”. Podczas uroczystości prof. Jerzy Gwizdała, rektor UG, podkreślił, że „kompetencje i kultura prawnicza profesora Lecha Garlickiego uczyniły z niego ambasadora polskiej nauki prawa konstytucyjnego, znanego szeroko poza granicami naszego państwa. To profesor Lech Garlicki przybliżył polski konstytucjonalizm europejskiej i światowej współczesnej nauce prawa konstytucyjnego. Jego dorobek naukowy jest unikalny w skali krajowej i z całą pewnością w skali międzynarodowej”.
