Kolejna część świątyni Hatszepsut w Deir el-Bahari koło Luksoru w Egipcie została udostępniona dla zwiedzających. Archeolodzy z Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej przeprowadzili tam prace konserwatorskie i dokonali rekonstrukcji. Uroczyste otwarcie głównego sanktuarium Amona-Re oraz poprzedzającego go Portyku Ptolemejskiego odbyło się 9 grudnia.

Polsko-Egipska Misja Konserwatorska w świątyni Hatszepsut w Deir el-Bahari została utworzona w 1961 r. przez prof. Kazimierza Michałowskiego. Od tego czasu archeolodzy, konserwatorzy i architekci związani z Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej UW pracują nad dokumentacją i rekonstrukcją świątyni.

W tym czasie zabezpieczono oryginalny strop Sali na Barkę, ścianę fasady oraz wybudowano ochronną platformę nad górnym tarasem. Ściany kompleksu zostały ustabilizowane, a dekoracja została zrekonstruowana (m.in. dwa z czterech posągów ozyriackich Hatszepsut, reliefy w Sali na Barkę). Konserwatorzy oczyścili i zabezpieczyli oryginalnie zachowane reliefy, co uwypukliło pierwotne żywe kolory. Przeprowadzili też skanowanie 3D.

Pod względem egiptologicznym sanktuarium opracowywane jest przez dr. Franciszka Pawlickiego z CAŚ. Część ptolemejska została opracowana przez Ewę Laskowską-Kusztal z Polskiej Akademii Nauk. Misją kieruje dr Zbigniew E. Szafrański z CAŚ.

Sanktuarium Amona-Re położone jest pośrodku zachodniej ściany górnego festiwalowego dziedzińca świątyni Hatszepsut. Wejście dostępne jest z Portyku Ptolemejskiego poprzez granitowy portal.

Główne sanktuarium składa się z Sali na Barkę oraz Sali Posągu z trzema kaplicami. Pierwsze z pomieszczeń, miejsce gdzie podczas rytuału gościła święta barka Amona, jest najbardziej okazałe z całego kompleksu. Ściany Sali na Barkę zdobią przedstawienia Hatszepsut, Tutmozisa III i Neferure oraz wizerunki zmarłych członków rodziny królowej. W Sali Posągu, gdzie znajdował się posąg Amona-Re, przeprowadzano najważniejsze rytuały związane z kultem tego boga. Posąg oświetlony był światłem słonecznym dzięki systemowi świetlików umieszczonych ponad nadprożami wejść do obu sal. Ostatnia kaplica, a zarazem najgłębiej położone pomieszczenie, to tzw. Sanktuarium Ptolemejskie, którego obecny kształt pochodzi z okresu panowania Ptolemeusza VIII Euergetesa II.

Gospodarzami uroczystości otwarcia byli Ministerstwo Starożytności Egiptu oraz Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej UW.