Po ukończeniu 4 klas gimnazjum w Kaliszu, w 1882 r. wstąpił do warszawskiego Seminarium Duchownego. W 1886 r. został wyświęcony na diakona i rok później wyjechał na studia teologiczne do Petersburga. Po ich skończeniu powrócił do Warszawy, by wykładać w Seminarium Duchownym. Tutaj uzyskał stopień profesora Pisma Świętego i był wykładowcą aż do 1918 r. Zyskał sławę jako kaznodzieja. Przemawiał nad grobami: Bolesława Prusa, Henryka Sienkiewicza, Władysława Reymonta.   W 1918 r. został pierwszym dziekanem nowo powstałego Wydziału Teologii. Gdy w 1927 r. wybrano go rektorem UW, był znanym z dużej…

Gimnazjum ukończył w Lublinie, po czym przyjechał do Warszawy, by studiować nauki przyrodnicze na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim. W setną rocznicę Powstania Kościuszkowskiego, w 1894 r. za przynależność do patriotycznych organizacji został aresztowany i skazany na 2-letnie zesłanie w głąb Rosji. Na skutek amnestii karę zawieszono, a Hryniewiecki przeniósł się na uniwersytet w Dorpacie, gdzie w 1904 r. uzyskał stopień docenta nauk botanicznych. Tamże napisał swe pierwsze znane prace naukowe poświęcone florze i rozpoczął wykłady na temat anatomii i fizjologii roślin. Do 1914 r. kilkakrotnie…

Z powodów finansowych po ukończeniu gimnazjum w Warszawie podjął pracę. Dopiero mając 21 lat rozpoczął studia elektrotechniczne w Liege. W 1910 r. uzyskał stopień doktora nauk fizyczno-matematycznych. Przez okres I wojny światowej przebywał w Belgii, gdzie napisał pierwsze rozprawy naukowe.   W 1919 r. przybył do Warszawy i rozpoczął pracę jako kierownik Katedry Fizyki Doświadczalnej Uniwersytetu Warszawskiego. Talentom organizacyjnym Pieńkowskiego uczelnia zawdzięcza szybkie otwarcie nowej placówki – gmachu fizyki doświadczalnej przy ul. Hożej w 1921 r.   Był trzykrotnie rektorem. W czasie wo…

Młodość spędził w Krakowie i tam też w 1892 r. skończył Wydział Lekarski Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po studiach wyjechał na staż do Hamburga i Paryża, gdzie podniósł swe kwalifikacje i rozpoczął pracę naukową. Po powrocie do kraju, w 1900 r. rozpoczął wykłady na Uniwersytecie Jagiellońskim i po roku otrzymał tytuł docenta chorób skórnych i wenerycznych. W 1906 r. został profesorem nadzwyczajnym Katedry Dermatologii.   Po wybuchu I wojny został zmobilizowany do wojska austriackiego. Służąc w randze majora, kierował oddziałem dermatologicznym szpitala garnizonowego w Krakowie.   Do Warszawy p…

Urodzony na Pomorzu, gimnazjum ukończył w Chojnicach. Studiował prawo i ekonomię w Berlinie. W 1888 r. uzyskał stopień doktora prawa i niedługo potem został kierownikiem Katedry Prawa Rzymskiego na uniwersytecie w szwajcarskim Fryburgu. Od 1900 r. rozpoczął wykłady we Lwowie, gdzie w 1906 r. uzyskał tytuł profesora zwyczajnego.   Do Warszawy przybył w 1915 r. i należał do najbardziej aktywnych założycieli odrodzonego UW. Był szefem komisji opracowującej Statut uczelni. Jego talenty organizacyjne dostrzeżono i w 1923 r. wybrany został rektorem UW.   W 1935 r. przechodząc na emeryturę otrzymał t…

Urodzony we Lwowie, tamże spędził młodość. W 1902 r. uzyskał stopień doktora pisząc prace pod kierunkiem wybitnego filozofa Kazimierza Twardowskiego, po czym wyjechał na niespełna dwa lata do ośrodków akademickich w Berlinie i Lowanii. Po powrocie do Lwowa rozpoczął wykłady na uniwersytecie o algebrze logiki. W 1911 r. został profesorem nadzwyczajnym. Do Warszawy przybył w 1915 r. Od początku działalności odrodzonego UW wykładał tu filozofię. Rok później został dziekanem Wydziału Filozofii, a w 1917 r. prorektorem. W gabinecie premiera Ignacego Paderewskiego objął tekę ministra oświaty. W 1922…

W 1890 r. po ukończeniu gimnazjum wstąpił na Cesarski Uniwersytet Warszawski, na którym studiował medycynę. Po ukończeniu warszawskiej uczelni wiedzę uzupełniał na akademiach w Krakowie, Dorpacie, Grazu i Paryżu. W 1909 r. został docentem psychiatrii na Uniwersytecie Lwowskim, by po dwóch latach podjąć pracę na Uniwersytecie Jagiellońskim jako wykładowca: diagnostyki chorób psychicznych i psychopatologii.   W 1919 r. już jako profesor tytularny przeniósł się na Uniwersytet Warszawski, gdzie otrzymał nominację na Kierownika Katedry i Kliniki Psychiatrycznej. Na stanowisku tym dotrwał do 1947 r….

Po ukończeniu gimnazjum w 1888 r. w Piotrkowie Trybunalskim, wyjechał na studia historyczne do Krakowa. Po zakończeniu studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim, wyjechał na studiach uzupełniające we Wrocławiu i Rzymie. Po powrocie do kraju opublikował swoje pierwsze prace historyczne. W 1906 r. należał do członków założycieli Towarzystwa Miłośników Historii, a od 1908 r. wykładał w Warszawie w Towarzystwie Kursów Naukowych.   Na Uniwersytecie Warszawskim rozpoczął pracę w 1919 r., a już rok później został rektorem uczelni.   Od początku swej pracy, aż do 1934 r. kierował Katedrą Historii Polski…

Od 1881 r. studiował na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim, ale już rok później przeniósł się do Dorpatu. Tam, po ukończeniu studiów, został asystentem Katedry Mineralogii i Geologii. W 1894 r. uzyskał stopień doktora chemii.   Po powrocie do Warszawy, w 1904 r. założył pracownię mineralogiczną, a 4 lata później został członkiem Warszawskiego Towarzystwa Naukowego.   Na odrodzonym Uniwersytecie został profesorem mineralogii i petrografii. Już w 1918 r. został prorektorem uczelni, a w 1919 r. jej rektorem. W latach dwudziestych, mimo zaawansowanego wieku, dużo publikował (około 100 artykułów)….

Po ukończeniu poznańskiego gimnazjum w 1884 r., wyjechał na studia do Berlina. Na tamtejszym uniwersytecie w 1889 r. uzyskał doktorat. W 1901 r. został powołany na stanowisko profesora zwyczajnego ekonomii i skarbowości w szwajcarskim Fryburgu. W 1910 r. podobne stanowisko objął na Politechnice Lwowskiej. Tuż przed wybuchem I wojny światowej rozpoczął pracę naukową na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie jego brat – Kazimierz, był rektorem. Jesienią 1915 r. znalazł zatrudnienie także na Uniwersytecie Warszawskim. Jesienią 1917 r. został wybrany rektorem uczelni i na stałe przeniósł się do Warsza…