Na stanowisku archeologicznym Mustis odbyła się pierwsza szkoła letnia UW w Tunezji. W projekcie „Mustis 2019: Unearth, Describe, Understand. Archaeology of a Roman City” uczestniczyło 18 studentów. Zrealizowano go w ramach Programu zintegrowanych działań na rzecz rozwoju UW (ZIP).
W wyjazdowej szkole letniej w Mustis udział wzięli studenci I i II stopnia różnych kierunków na wydziałach humanistycznych UW. Dzięki niemu mogli poznać przede wszystkim teoretyczne i praktyczne aspekty prowadzenia badań archeologicznych w środowisku rzymskiego miasta Afryki Północnej. Podczas dziesięciu dni realizacji projektu zorganizowano liczne wykłady, ćwiczenia i praktyki dotyczące m.in. historii i archeologii basenu Morza Śródziemnego oraz Afryki Północnej, metod pracy epigrafika oraz prospekcji geofizycznej czy podstaw wiedzy o ceramice. Dwa dni poświęcono na odkrywanie dwóch ważnych starożytnych ośrodków miejskich: Kartaginy i Thugga. W ramach zajęć zwiedzono też Muzeum Narodowe w Bardo.
Projekt „Mustis 2019: Unearth, Describe, Understand. Archaeology of a Roman City” został zrealizowany przez Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej, Wydział Historyczny i Instytut Archeologii UW w ramach Programu zintegrowanych działań na rzecz rozwoju UW (ZIP) współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego (program POWER, ścieżka 3.5). Kierowali nim dr hab. Monika Rekowska oraz prof. Tomasz Waliszewski z Instytutu Archeologii UW.
Szkołę letnią przeprowadzono, wykorzystując możliwości, jakie stwarza stanowisko Mustis od niedawna badane przez polsko-tunezyjską ekspedycję z ramienia CAŚ UW, IA UW oraz Institut National du Patrimoine (Tunis), a także infrastruktura funkcjonującej przy nim bazy archeologicznej. To pierwsze polsko-tunezyjskie badania od końca l. 70.
Celem tych badań jest kompleksowe poznanie przeszłości miasta oraz jego wiejskiego zaplecza, decydującego o gospodarczym znaczeniu regionu. Projektem kierują prof. Tomasz Waliszewski z Uniwersytetu Warszawskiego oraz dr Jamel el Hajji z Institut National du Patrimoine. Umowa o współpracy polsko-tunezyjskiej zawarta została w 2017 roku, w 2018 przeprowadzono prospekcję geofizyczną w celu rozpoznania topografii stanowiska. Zakończony 30 września pierwszy pełny sezon wykopaliskowy w Mustis trwał sześć tygodni i dostarczył istotnych odkryć.
Zespół epigrafików zinwentaryzował już ponad 130 inskrypcji łacińskich z czasów rzymskich, a jest ich znacznie więcej. Sukcesem tegorocznych badań archeologicznych są pierwsze wnioski na temat chronologii miasta – dzięki sondażom wykonanym w strategicznych miejscach stanowiska udało się odtworzyć pełną sekwencję stratygraficzną, począwszy od najmłodszych faz średniowiecznych (VIII–XII w. n.e.), poprzez fazę późnoantyczną (IV–VIII w. n.e.), rzymską (II w. p.n.e.– III w. n.e.), aż po fazę przedrzymską (VI–III w. p.n.e.).
Badania obliczone są na wiele lat, opierają się na transdyscyplinarnym podejściu wykorzystującym najnowocześniejsze techniki badawcze. Projekt jest niezwykle obiecujący, obejmuje nie tylko miasto – teren wokół Mustis usiany jest dziesiątkami punktów osadniczych, które rozpoznane będą w toku prospekcji powierzchniowej.