Po ukończeniu poznańskiego gimnazjum w 1884 r., wyjechał na studia do Berlina. Na tamtejszym uniwersytecie w 1889 r. uzyskał doktorat. W 1901 r. został powołany na stanowisko profesora zwyczajnego ekonomii i skarbowości w szwajcarskim Fryburgu. W 1910 r. podobne stanowisko objął na Politechnice Lwowskiej. Tuż przed wybuchem I wojny światowej rozpoczął pracę naukową na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie jego brat – Kazimierz, był rektorem. Jesienią 1915 r. znalazł zatrudnienie także na Uniwersytecie Warszawskim. Jesienią 1917 r. został wybrany rektorem uczelni i na stałe przeniósł się do Warszawy.

 

W 1935 r. przeszedł na emeryturę, uzyskując tytuł profesora honorowego UW. Był czynnym członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego i pierwszym prezesem Towarzystwa Ekonomistów i Statystyków.