Młodość spędził w Krakowie i tam też w 1892 r. skończył Wydział Lekarski Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po studiach wyjechał na staż do Hamburga i Paryża, gdzie podniósł swe kwalifikacje i rozpoczął pracę naukową. Po powrocie do kraju, w 1900 r. rozpoczął wykłady na Uniwersytecie Jagiellońskim i po roku otrzymał tytuł docenta chorób skórnych i wenerycznych. W 1906 r. został profesorem nadzwyczajnym Katedry Dermatologii.

 

Po wybuchu I wojny został zmobilizowany do wojska austriackiego. Służąc w randze majora, kierował oddziałem dermatologicznym szpitala garnizonowego w Krakowie.

 

Do Warszawy przyjechał w 1919 r., gdzie jako profesor zwyczajny kierował Katedrą i Kliniką Dermatologiczną UW. Na tym stanowisku pracował do śmierci w 1931 r. Należał do założycieli Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego, a w latach 1927-1930 był jego prezesem.

 

Rektorem uczelni został w 1924 r., a po rocznej kadencji był przez rok prorektorem. Obecnie Szpital Powiatowy w Olkuszu nosi jego imię.