Rektor w latach 1899-1903

Do Warszawy przybył około 1890 r. Był profesorem zwyczajnym, specjalistą od języka starosłowiańskiego, uznawanym za następcę sławnego lingwisty Filippa Fortunatowa.

 

Jako zaufany człowiek kuratora A. Apuchtina, w 1898 r. został dziekanem wydziału filologiczno-historycznego, a rok później rektorem UW. Na czele uczelni stał przez 4 lata. Dał się poznać jako budowniczy potężnego jak na owe lata kompleksu szpitalnego dla wydziału lekarskiego, funkcjonującego do dziś przy ul. Chałubińskiego, Oczki i Lindleya.

 

Uljanow znalazł oparcie w ministerstwie oświaty, gdzie ministrem był poprzedni rektor uczelni Grigorij E. Zenger. Wykorzystując to w 1903 r. ustąpił ze stanowiska rektora, by zostać wiceministrem oświaty. Na tym stanowisku wytrwał do 1906 r., potem pracował w Ministerstwie Oświaty. W 1911 r. został senatorem.