Urodzony na Pomorzu, gimnazjum ukończył w Chojnicach. Studiował prawo i ekonomię w Berlinie. W 1888 r. uzyskał stopień doktora prawa i niedługo potem został kierownikiem Katedry Prawa Rzymskiego na uniwersytecie w szwajcarskim Fryburgu. Od 1900 r. rozpoczął wykłady we Lwowie, gdzie w 1906 r. uzyskał tytuł profesora zwyczajnego.

 

Do Warszawy przybył w 1915 r. i należał do najbardziej aktywnych założycieli odrodzonego UW. Był szefem komisji opracowującej Statut uczelni. Jego talenty organizacyjne dostrzeżono i w 1923 r. wybrany został rektorem UW.

 

W 1935 r. przechodząc na emeryturę otrzymał tytuł honorowego profesora UW. Okupację spędził w podwarszawskim Milanówku. Zmarł tydzień przed wkroczeniem Armii Radzieckiej.