W 1890 r. po ukończeniu gimnazjum wstąpił na Cesarski Uniwersytet Warszawski, na którym studiował medycynę. Po ukończeniu warszawskiej uczelni wiedzę uzupełniał na akademiach w Krakowie, Dorpacie, Grazu i Paryżu. W 1909 r. został docentem psychiatrii na Uniwersytecie Lwowskim, by po dwóch latach podjąć pracę na Uniwersytecie Jagiellońskim jako wykładowca: diagnostyki chorób psychicznych i psychopatologii.

 

W 1919 r. już jako profesor tytularny przeniósł się na Uniwersytet Warszawski, gdzie otrzymał nominację na Kierownika Katedry i Kliniki Psychiatrycznej. Na stanowisku tym dotrwał do 1947 r.

 

W 1919 r. został też dziekanem Wydziału Lekarskiego UW, a dwa lata później rektorem uczelni.

 

Był wieloletnim prezesem Akademii Nauk Lekarskich. W czasie wojny uczestniczył w tajnym nauczaniu, przejściowo więziony był w siedzibie gestapo. W ostatnich latach życia działał na rzecz szpitala psychiatrycznego w Tworkach. Dziś tamtejszy szpital nosi jego imię.