Urodził się w Petersburgu. W 1842 ukończył Instytut Pedagogiczny, po czym odbył trzyletnią podróż edukacyjną po Niemczech. Po powrocie rozpoczął pracę jako wykładowca literatury łacińskiej w Kazaniu. W latach sześćdziesiątych wykładał jako profesor kultury antycznej na uniwersytecie w Petersburgu.

 

W grudniu 1872 r. otrzymał nominację na rektora UW i dwa miesiące później rozpoczął urzędowanie.

 

Należał do jednych z nielicznych Rosjan – rektorów UW, którzy starali się prowadzić politykę umiarkowaną wobec polskich aspiracji niepodległościowych. W 1883 r. podał się do dymisji i wyjechał w swe rodzinne strony, gdzie żył na emeryturze. Błogowieszczański był rektorem długo, bo aż 10 lat, co było rzadkim przypadkiem w dziejach UW.