W Polsce jest obecnie 11 Katedr UNESCO, z czego trzy działają na UW:

1.  Katedra UNESCO − Trwałego Rozwoju powstała w 1994 r. przy Europejskim Instytucie ds. Rozwoju Lokalnego i Regionalnego UW (obecnie Centrum Europejskich Studiów Regionalnych i Lokalnych EUROREG). Jej celem jest propagowanie zintegrowanego systemu badań, informacji i dokumentacji, a także rozwój specjalistycznych szkoleń podyplomowych. Naukowcy z tej jednostki zajmują się analizą ekonomicznych, społeczno-politycznych i społeczno-kulturalnych aspektów zrównoważonego rozwoju. Efektem jest wypracowywanie metod nadających się do zastosowania w różnorodnych dziedzinach, a także tworzenie dogodnych warunków dla powstania zintegrowanej polityki w dziedzinie środowiska i rozwoju. Katedra brała m.in. udział w programie badawczym, dotyczącym zjawiska „ucieczki mózgów”, nasilającego się w Europie Południowo-Wschodniej.

2. Katedra UNESCO ds. Kobiet, Społeczeństwa i Rozwoju ustanowiona została w 1996 r. przy Wydziale Filozofii i Socjologii UW. W katedrze prowadzone są badania, wykłady i seminaria. Naukowcy, którzy w niej pracują, koncentrują woje działania na upowszechnianiu wiedzy (również w środowiskach nieakademickich) w zakresie interdyscyplinarnych badań na problemami „gender” (kulturowo definiowanej płci) oraz sytuacji kobiet i mężczyzn w kontekście politycznych, ekonomicznych, społecznych i kulturowych przeobrażeń społeczeństwa polskiego oraz globalnych przemian.

3. Katedry UNESCO ds. publicznych i globalnych procesów zarządzania niematerialnym dziedzictwem kulturowym rozpoczęła swoją działalność w 2024 r. przy Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych. Interdyscyplinarny zespół katedry szuka odpowiedzi na pytania, w jaki sposób dana społeczność – w tym społeczność międzynarodowa – powinna zarządzać zasobami dziedzictwa, kiedy zasoby niematerialnego dziedzictwa uważa się za dobro publiczne, a kiedy za dobro wspólne czy jakie są kryteria skutecznego i etycznego zarządzania dziedzictwem? Wyzwania publicznego i globalnego zarządzania niematerialnym dziedzictwem kulturowym są badane w kontekście Deklaracji MONDIACULT 2022, Agendy 2030, średnioterminowej strategii UNESCO na lata 2022–2029 oraz rekomendacji UNESCO Ethics in Artificial Intelligence.